ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΤΗΣ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΕ «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΑ ΧΩΡΙΑ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑΣ

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ Της Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

ΣΕ «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΑ ΧΩΡΙΑ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑΣ

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, στο πλαίσιο εγκεκριμένων πολιτιστικών προγραμμάτων, πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική επίσκεψη σε χωριά του Δήμου Νέας Προποντίδας, από μαθητές/τριες της Β΄Λυκείου, που συμμετείχαν στα προγράμματα αυτά, με τη συνοδεία των υπευθύνων καθηγητριών, της θεολόγου, κ.Λαλιώτου Λυδίας, και των φιλολόγων, κ.Μαδεντσίδου Αλεξάνδρας και κ.Παπαγιαννάκη Άννας.

Αρχικά, επισκέφτηκαν τα Σήμαντρα, Ν.Χαλκιδικής, χωριό το οποίο κατοικήθηκε εξ ολοκλήρου από Έλληνες πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Πρόκειται για κατοίκους της Αρτάκης, περιοχής του Ελλησπόντου, που εγκατέλειψαν το 1922 τον τόπο τους και εγκαταστάθηκαν σε μουσουλμανικά κτήματα ανταλλαξίμων, αλλά και για κατοίκους περιοχών της Καππαδοκίας, που μεταφέρθηκαν εκεί το 1924. Για τους τελευταίους, το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με την Ε.Α.Π.(Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων), στο πλαίσιο της αγροτικής αποκατάστασης, οικοδόμησε κτίσματα για τη στέγασή τους.

(Ιστορία Γ΄Λυκείου, σελ.156 )

Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των κτισμάτων αυτών, ένα σπίτι αντίστοιχο του προσφυγικού συνοικισμού εκείνης της εποχής, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν οι μαθητές/τριες κατά την επίσκεψή τους στο Πολιτιστικό Πάρκο Σημάντρων, το οποίο διαμορφώθηκε στο πλαίσιο Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων.

Εκεί, θερμή ήταν η υποδοχή που δέχτηκαν από την πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Σημάντρων, κ.Δέσποινα Χατζηευθυμίου, η οποία τους ξενάγησε στο χώρο. Με την πολύτιμη συνδρομή της συνταξιούχου φιλολόγου, κ. Αδάμ Δήμητρας, ήρθαν σε επαφή με την ιστορία και την πολιτιστική παράδοση των προσφύγων και γνώρισαν πτυχές της καθημερινής τους ζωής, μέσα από αντικείμενα  καθημερινά που συγκέντρωσαν οι κάτοικοι της περιοχής, καθώς στο «προσφυγικό οίκημα» λειτουργεί Λαογραφικό Μουσείο υπό την εποπτεία του Συλλόγου Γυναικών.

Χαρακτηριστικότερο ίσως όλων, ήταν βιβλίο που διασώθηκε από την περιοχή της Καππαδοκίας, από τις ελάχιστες ίσως ιστορικές πηγές καταγραφής της καππαδοκικής γλώσσας.

Στη συνέχεια, οι μαθητές/τριες πραγματοποίησαν μουσικό αφιέρωμα, τιμώντας την «πολιτιστική παράδοση πολλών αιώνων, την οποία μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα» οι πρόσφυγες. Όπως, άλλωστε, επισημαίνεται χαρακτηριστικά «Η μουσική που έφεραν μαζί τους επηρέασε τον τρόπο έκφρασης των λαϊκών στρωμάτων και αναδείχθηκε σε λαϊκή μουσική της πόλης (ρεμπέτικα)»(Ιστορία Γ Λυκείου, σελ.169). Στο αφιέρωμα αυτό πολύτιμη ήταν και η σύμπραξη μελών του Χορευτικού Συλλόγου Σημάντρων, που συνόδευσαν το αφιέρωμα αυτό με παραδοσιακά μικρασιάτικα όργανα και ήχους.

Προκειμένου, μάλιστα, να αναδειχθεί «η διαφορά νοοτροπίας και ιδιοσυγκρασίας μεταξύ προσφύγων και γηγενών» και το γεγονός ότι «Ο όρος «πρόσφυγας», όμως, είχε στην κοινή συνείδηση υποτιμητική σημασία, για πολλά χρόνια.»(Ιστορία Γ΄Λυκείου, σελ.163), πραγματοποίησαν μουσικοθεατρικό δρώμενο.

Στη συνέχεια, επισκέφτηκαν τα Νέα Μουδανιά, πόλη του Δήμου Νέας Προποντίδας, που χτίστηκε το 1922 από πρόσφυγες της Μ.Ασίας, και συγκεκριμένα κατοίκους των παραλίων του Βοσπόρου. Η περιοχή, την περίοδο της εγκατάστασής τους ονομαζόταν «Καργί-λιμάνι» και έμοιαζε πολύ με τις περιοχές που εγκατέλειψαν στην αλησμόνητη πατρίδα τους.